آمار
وب سایت:
.gif)
کعبه عشق
غزلی از استاد کامران
در توصیف شیراز
که چندین سال پیش هنگام ورود به
شیراز
با در خواست استقبال کنندگان
همانجا فی البداهه این غزل را سرود:
داده لطف ازلی جان مرا بال و پری
که ز در و ازه قرآن نمودم گذری
این همان کعبه عسق است در این ملک کیان
که کند طایر جان در چمنش نوحه گری
این همان جنت حق است و یا باغ ارم
که در او جلوه نما گشته چنین حور و پری
این همان شهر خدا خطه شیراز بؤد
که شده مامن هر عاشق و اهل نظری
این زیارتگه رندان جهان حافظ ماست
که به بزم هنر و شعر بؤد چون گهری
کلبه سعدی عشق است و یا خلد برین
که بؤد طایرش از عالم و ملک دگری
نقش طاوس چه پر نقش و پر آوازه بؤد
دهد از روضه رضوان الهی خبری
شه چراغ تو بؤد جلوه ای از آیت نور
زانکه زوار فکنده است در آن شور و شری
گشته خواجوی تو در کوه ادب صدر نشین
پشت دروازه قرآن کند جلوه گری
جعفر آباد و مصلای تو و رکناباد
هر یکی هست نکو منظر ملک بشری
تخت جمشید تو آئینه تاریخ بؤد
که حدیثش شده در عالم هستی سمری
هست آن کوه بابا کوهی تو معدن راز
که در او گشته نهان عاشق شوریده سری
نتوان گفت ز بازار وکیلت سخنی
عمر تاریخی او کرده زمان را سپری
خانه عرفی و قآانی و شوریده تویی
هم وصال تو سروده سخن تازه تری
پارک آزادی تو برده قرار از دل و جان
الحق ای شهر صفا منظر اهل بصری
گفت کامران مرا طایر شیراز چنین
که تو از جرگه مایی و ز اهل هنری
.jpg)
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
